ons leven temidden van de leeuwen en luipaarden.

Eerst boodschappen in Maun en een goed werkende anti muggen spray gekocht. Op naar Ghanzi. Daar hebben we overnacht bij Thakadu, een eenvoudige camping zonder warm water. In 2014 was er zoveel regen gevallen dat in het hoofdgebouw een meter water stond. De grens controles bij Buitenpos kunnen we ondertussen soepel afhandelen. Een paar honderd kilometer verder hebben we voor een paar dagen boodschappen gedaan in Gobabis. Nog zo'n 100 km, waarvan 40 km over gravel en dan zijn we bij Harnas wildlife foundation, waar wilde dieren worden opgevangen en weer geschikt gemaakt worden om terug te keren in de natuur. Het project steunt op vrijwilligerswerk, giften en sponsoring. Bij aankomst boeken we voor de full monty. S morgens om 8.00 uur de beesten voederen; om 16.00 uur en om 18.00 uur een activiteit. Het kost we wat, maar dan steun je ook een goed doel. Op de camping komt Wim de bosjesman van vorig jaar weer tegen. Een klein schriel mannetje, dat zijn katapult niet af wil staan, zelfs niet voor de mooie lamp die Wim hem geeft. De katapult heeft hij nodig om de monkeys op afstand van onze tenten te houden. Gelukkig is hij wel bereid om de duizenden rupsen weg te spuiten (met water) zodat we enigszins bij het keukenblok en de douche kunnen komen. S nachts worden we regelmatig wakker vanwege de oerwoud geluiden. Het lijkt wel of we in een voetbal stadion zijn.
Om 8 uur moet eerst nog de aanhanger volgeladen worden met stukken ezels, wilde varkens en emmers vol etensresten. Gelukkig zitten er overal hekken met stroomdraad tussen ons en de gevaarlijke wilde dieren. Wie wil mag een homp ezel over het hek gooien, maar kom niet te dicht bij! Want de leeuwen verdedigen hun prooi goed. Je kunt aan de sterkte van het grommen horen hoe kwaad ze zijn en aan het zwaaien van de staart zien of ze ten aanval gaan. Eerst doen ze een schijnaanval en stoppen ze een meter voor je. Het beste is om dan rustig te blijven staan, want ze weten dat als iets wegloopt dat het dan een prooi voor hen is. Rustig terugkijken en voorzichtig een stap achteruit doen. Bovendien: je wilt toch niet de laatste 5 seconden van je leven rennend doorbrengen? De leeuwen hebben best zin in een lekker stuk. José blijft echter in de auto zitten.
We voeren ook bonobo's, baboons, cheeta's, luipaarden, wilde honden, struisvogels, lynxen.
De wilde honden kunnen uiteindelijk weer terug de natuur in, maar de leeuwen mogen dat helaas niet meer. Zij zijn ondertussen er helemaal aan gewend dat een auto met mensen betekent dat er voer naar hen toe komt.
Bijna 4 uur later kunnen we onszelf voederen.