spelen in de zandbak.

Met voldoening kijken we terug op het schitterende kampvuur waarop we gisteren ons eten gekookt hebben. De apenval die op de camping staat heeft mart op scherp gezet, maar s ochtends was de kooi nog steeds leeg. Wim had niet de moed om de werking te inspecteren. Vol goede moed vertrokken we uit Naukluft, op naar de Sossusvlei. Het berglandschap onderweg is schitterend en afwisselend. Veel interessanter dat de vlakke savannes van oost-Namibië en Botswana. Naarmate we dichterbij de warmste plek op aarde komen stijgt de temperatuur en de spanning. De zandduinen lichten aan weerszijden van de valei roodgloeiend op als we op het heetst van de dag aan onze 65 kilometer lange tocht naar het eindpunt beginnen. Het is een bijzonder natuurfenomeen. We zijn blij dat we deze rit toch nog maken. Na 60 kilometer eindigt de teerweg en schakelen we over op de 4X4 drive. De jongens voelen zich weer als kleuters in de zandbak. Met hun autootjes scheuren ze door het mulle zand in het volle vertrouwen dat ze niet vast komen te zitten. Als de bodemplaat over het zand heen schuurt wordt het tijd om de low gearing in ter schakelen. Met blijde en trotse gezichten redden de boys hun dames uit de zandbak. Op het verste punt hebben we even een pauze gehouden om nog wat spectaculaire foto's te maken. Op de terugweg heeft Mart een poging gedaan om Dune 45 te bedwingen. Op 3/4 van de top moest hij om gezondheidsredenen deze heldhaftige poging staken. Het zand was zo heet aan de voeten, dat het gevaar aanwezig was dat er door het schroeien grote brandblaren op de voeten zouden komen. Bij de uitgang van het park hebben we ons getrakteerd op een welverdiend glas gekoeld bier. Inmiddels staan we op de camping net buiten Sesriem, met een mooi onderkomen met schaduw. Toen Mart zijn voeten in het zwembad stak kwam er nog stoom van af. Dan kun je nagaan hoe ernstig het allemaal is. Alle 4 hebben we ons heerlijk ondergedompeld in het zwembad en daarna een zonverwarmde douche genomen.