maandag 20 febr. De schorpioen.

In een woestijn komen schorpioenen voor. Dat zijn levensgevaarlijke spinachtige beesten. Een beet kan dodelijk zijn. Ze steken en dan krijg je een neurotoxis gif ingespoten dat de zenuwen aantast, waardoor je verlamd raakt. Beestjes dus, die je niet zonder handschoenen aan moet pakken.
Op onze camping site is een tafel met bankjes van ruw rondhout. Daar zitten we gezellig te ontbijten. Mart gaat even wat rechter op zitten en voelt een splinter in zijn bil steken. Maar bij nadere inspectie blijkt dat hij een blanke schorpioen heeft geplet. Het lijkt erop dat het beest al dood is. Mart is daar nog niet aan toe. Samen met Wim gaan ze in straf tempo naar het hoofdgebouw om te vragen of een steek van de schorpioen kwaad kan. Ze hopen daar aan te komen voordat het gif zijn verlammende werking heeft gedaan. Het personeel is geheel niet onder de indruk en zegt dat het geen kwaad kan. Voor alle zekerheid zullen ze ook de baas vragen. Een klein beetje gerustgesteld gaan ze weer terug naar de tent. Voor vertrek spreken we de baas. Hij denkt dat er bij dit soort weinig aan de hand is, maar, hou het in de gaten: als je pijn krijgt is het verstandig om een arts te raadplegen. Met angstig samengeknepen billen hoopt Mart dat hij geen uitvalsverschijnselen krijgt. Gelukkig gaat alles goed. Een muggenbeet levert meer hinder op. 's Avonds laat Wim zien dat schorpioenen zich onder stenen verschuilen. Onder de steen bij onze eettafel zit een zwarte schorpioen verborgen, die wel levensgevaarlijk is. Die scorpioen leeft nu niet meer.