Afrikaanse massage.

21 februari 2017 - Kamanjab, Namibië

Vanaf Walvisbaai, via Hentiesbaai voor de laatse inkopen, tot aan Capecross. Een vrij saaie weg langs de kust. Toch nog wel mooie zoutkristallen gekocht bij een verlaten kraampje langs de weg. Daar rechts af geslagen een gravelweg op richting Brandberg. Hier begint het echte avontuur, want we rijden nu over een pad dat Wim vorig jaar niet durfde te gaan. Maar nu, met twee auto's, moet het mogelijk zijn om elkaar te helpen in geval van nood. Onderweg stoppen we bij een bijzondere plant: de Welwitschia Mirabilis, die wel 1500 tot 2000 jaar oud kan worde. Bij een gekke hoop stenen: Koppie Alleen. Bij een krater van een vulkaanuitbarsting met een diameter van 25 kilometer. Verder schitterende vergezichten in de woestijn en mooi zicht op de Brandberg. Door dit verlaten landschap bewijzen onze krachtig 4 X 4 machines hun goede diensten. De mannen achter het stuur en de machines versmelten tot een. De vrouwen genieten ondertussen van de Afrikaanse massage. Op het laats raken we het spoor wat bijster: Op dat moment besluiten we op onze Garminnavigatie de White Lady Lodge in te toetsen. Dat hadden we niet moeten doen, want in het plaatsje Uis blijkt eenb&b te zijn. Maar dat is wel op 20 km van de lodge waar we naar toe willen. Na een laatste stukje gravel waren we om 19.00 uur op plaats van bestemming. Het lukte de ober Lazarus om de koks nog weer te activeren. We hebben heerlijk gegeten nadat we ons eerst voor de nacht geinstalleerd hebben. We moesten het donker voor zijn. De bazin vroeg nog of we wel met 2 auto's gekomen waren, want dat is volgens haar echt wel nodig. Het is een prachtige plaats waar we staan in de middle of nowhere.en snachts is het aarde donker.In dit gebied komt de woestijnolifant voor. De drollen liggen nog op de campeerplaats. Helaas zijn ze een week geleden vertrokken naar waterrijke gebieden. We moeten het doen met een balkende ezel en een kudde geiten. Er steekt een storm op tegen de tijd dat we moe maar zeer voldaan onze daktent in duiken. Het dakzeil klappert zo onheilspellend dat we denken dat er misschien toch een verdwaalde olifant is achtergebleven.

Foto’s

5 Reacties

  1. Marian:
    21 februari 2017
    Zo leuk om hier in het koude Lochem over jullie avonturen te lezen!!
  2. Adrie:
    21 februari 2017
    Wat een fantastische avonturen maken jullie mee.
  3. Gerrit Jan:
    21 februari 2017
    Schorpioenthee! Maar dan wèl Rooibos!
    Zag ik het goed? Een rotsbad?
  4. Kees Nobels:
    21 februari 2017
    Klapperend tentdoek kan ook van binnenuit komen.. Energie dat vrij komt..
    Mooi verhaal.
  5. Annelies:
    21 februari 2017
    Wat een superervaringen allemaal!