De waterweg

Deze morgen werden we 6.15 uur gewekt door onze Italiaanse buren die met een voertuig dat volgens mij nog uit de tijd van de boerenoorlog stamde op pad waren door Botswana.
Na het uitgebreide ontbijt met veel ideeën en lokaties in ons hoofd de geasfalteerde weg op richting Nata waar je op een kruising moet kiezen naar het oosten of naar het westen, wij gaan naar het westen want we waren al geïnformeerd dat de meeste 'pans' onbereikbaar zijn door de vele regenval.
In Nata zitten twee mannen hun lunchpakket naar binnen te werken en we vragen waar zij vandaan komen, ze vertellen dat ze van Maun komen dus vragen we naar de toestand van de weg. Ze waren s'nachts om half drie vertrokken uit Maun en om 9..00 uur geariveerd in Nata. Voor de rekenaars onder ons is dat dus 6,5 uur over 300 km.
Nee- nee niet op de fiets maar met een 4x4 voertuig zoals wij tot onze beschikking hebben, dus dat belooft wat. De weg was volgens hun veranderd in een waterweg.
Hun wijze raad is, op deze plaatsen te wachten tot er een lokale bewoner met auto langs komt en daar achteraan te rijden.
Fluitend gaan we dit avontuur tegemoet , tenslotte hebben we Wim nog tot onze beschikking die al een leeftijd heeft dat hij de watersnood ramp van 1953 nog heeft meegemaakt dus wat kan ons gebeuren !!!
Het eerste stuk ondergelopen weg was een peulenschilletje , bij het tweede stuk werd het echt serieus. Luxe auto's en busjes stonden op hun beurt te wachten om op een vrachtwagen geladen te worden die ze naar een paar kilometer verderop gelegen stuk droog asfalt bracht. Een komisch gezicht hoor, passagiers die in een busje zitten die op een vrachtwagen staat.
Wij moeten verder en zien kans om achter een jongeman uit de streek met een jeep aan te sluiten om de oversteek te wagen, daar gaan we en duiken het water in. In 1953 beschikten de militairen bij ons over amerikaanse Duke's, wij denken dit karwei te klaren met onze 3 liter Toyota waar we golven mee maakte waar een kano van zou omslaan, voor de mensen die twijfel hebben bij mijn verhaal...we hebben het gefilmd hoor.
We zitten nu hoog en droog in Maun en gaan vanavond plannen maken voor morgen, de Okavanga Delta is waarschijnlijk ook onbereikbaar door het hoge water.
Tot laterrrr!